Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Φρούτα φθινοπωρινά, & στιγμές τόσες δά ;-)



 Η βροχή,μαζί με την καθημερινότητα  την είχανε κουράσει. «Να το ξαναδώ με μια άλλη ματιά»,σκέφτηκε κουρασμένα.Περίμενε μια μαγική στιγμή,ικανή από μόνη της να την συναρπάσει .Ξανακοίταξε το κυδώνι που της είχανε χαρίσει.Μοσχοβολούσε ο καρπός του χειμωνιάτικο υπόγειο σπιτιού.Βγήκε στον κήπο.Διάλεξε τρεις κόκκινες πιπερίτσες και μια κίτρινη που έστεκε ολομόναχη εκεί. «Θα τις βάλω συντροφιά»,χαμογέλασε.Το κάδρο συμπλήρωσαν τα δύο κάστανα που είχανε απομείνει. «Χρειάζεται ένα καρυδάκι»,μονολόγησε.Ηρέμησε η σκέψη της μόλις το ξετρύπωσε στην σακούλα με τα καλούδια που είχανε έρθει από το χωριό. «Ίσως πρέπει να κλέψω και λίγα ρόδια» θυμήθηκε και έτρεξε στο βυζαντινό τοιχαλάκι που την βοήθησε να ολοκληρώσει το κάδρο της…Η μαγική στιγμή της ήταν εδώ και αυτή ήταν που της χάρισε το χαρούμενό της σκίρτημα …

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Γαλακτομπούρεκο.



Ας ξεκινήσουμε με τα υλικά:

 Για την κρέμα:
1 λίτρο γάλα φρέσκο,
4,5 κουταλιές της σούπας (γεμάτες) ρυζάλευρο (piccolino)
4.5 κουταλιές της σούπας (γεμάτες) ζάχαρη
2 κρόκους αυγών
1 κουταλάκι βούτυρο φρέσκο
2 βανίλιες

Αναμιγνύω το ρυζάλευρο με την ζάχαρη και το διαλύω σε ένα μπολ με λίγο από το γάλα μου.
Σε ένα άλλο μπολ, χτυπάω τους 2 κρόκους,με λίγο γαλατάκι,τόσο ώστε να είναι ρευστό το μείγμα.Ρίχνω το υπόλοιπο γάλα σε κατσαρόλα ( με αντικολλητικό πάτο αν προτιμάτε),ανακατεύω μέσα το διαλυμένο ρυζάλευρο-ζάχαρι καθώς και το μείγμα με τα αυγά-γάλα.Προσθέτω το βούτυρο και ανακατεύω συνεχώς σε χαμηλή φωτιά έως ότου η κρέμα πήξει Δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ σφιχτή,μα ούτε και πολύ ρευστή όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτογραφία.Τελειώνοντας,προσθέτω και τις 2 βανίλιες,ανακατεύοντας πάντα.
Επίσης χρειάζομαι:
400-500 γρμ.φύλλο κρούστας (εγώ χρησιμοποιώ Βηρυτού).
Λυωμένο βιτάμ και μια ιδέα φρέσκο βούτυρο αγελαδινό Αγνό,για την επάλειψη του φύλλου.


Στρώνω στο ταψάκι μου ένα-ένα τα φύλλα αφού τα αλείψω με το λυωμένο βούτυρο και αφού χρησιμοποιήσω την μισή περίπου ποσότητα,ρίχνω μέσα την κρέμα μου και σιγά-σιγά αρχίζω και την σκεπάζω με τα υπόλοιπα φύλλα,συνεχίζοντας την ίδια διαδικασία.



Με κοφτερό μαχαίρι,χαράζω σε κομμάτια στην επιφάνεια.


 Ψήνω στους 200 βαθμούς Κελσίου.Tην πρώτη μισή ώρα το γλυκό είναι σκεπασμένο (ελεύθερα) με αλουμινόχαρτο,την δεύτερη μισή,χωρίς αυτό.


Και τώρα το σιρόπι:
Σε μια κατσαρόλα,βάζω να βράσουνε σε δυνατή φωτιά 2,5 κούπες (αυτές τις μεγαλούτσικες που πίνουμε νεσκαφέ),γεμάτες ζάχαρη, με άλλες 2 (όχι ξεχειλισμένες) νερό,καθώς και τον χυμό από ένα μέτριο λεμόνι.Μόλις το σιρόπι πάρει βράση,χαμηλώνω την φωτιά (στο 2) και το αφήνω να σιγοβράζει για 15 λεπτά περίπου.Δοκιμάζοντας με την ξύλινη κουτάλα,πρέπει οι σταγόνες να έχουνε ουρά.Προσοχή,μην το αφήσετε για πολύ,θα σας πήξει και θα καραμελώσει όταν κρυώσει!


Όταν θα σιροπιάσετε, το γλυκό θα πρέπει να είναι κρύο και το σιρόπι ζεστό,αμέσως μόλις το βγάλετε από την φωτιά.Σε αυτήν την φάση κόβετε τελείως τα χαραγμένα κομμάτια για να εμποτιστεί καλά το γλυκό σας.

Γίνεται τόσο νόστιμο που θα φαγωθεί  σίγουρα φρέσκο,όπως άλλωστε  και του αξίζει:))

Καλή επιτυχία!

Πολύ επιθυμώ να  αφιερώσω αυτό το πόστ, στον Γιώργο και την Κική,που συχνά-πυκνά με εμπνέουν με τις συνταγές τους και με βάζουνε στην διαδικασία του μαγειρέματος,με επιτυχημένα πάντα αποτελέσματα!
Τους ευχαριστώ και εγώ και οι φίλοι μου που μαζί απολαμβάνουμε τις νοστιμιές τους...

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Η μηλόπιτα,η νεράιδα και ο κεραυνός


Η Μυρτώ χαμογέλασε ικανοποιημένα. Η μυρωδιά της φρεσκοψημένης μηλόπιτας, απλωνότανε στον χώρο και του χάριζε μια αίσθηση ασφάλειας και ζεστασιάς.Κοίταξε γύρω της: Όλα ήταν όμορφα τακτοποιημένα.Το σπίτι συγυρισμένο και καθαρό,η σπανακόπιτα κομμένη σε ρόμβους με το φύλλο να  έχει την τέλεια υφή και χρώμα,η μηλόπιτα πασπαλισμένη με κανέλα και άχνη να μοσχοβολάει και το βάζο στην άκρη του τραπεζιού στολισμένο με μερικά από τα τελευταία κίτρινα τριαντάφυλλα του Οκτώβρη.Το απόγευμα περίμενε τους φίλους της.Θα πίνατε καφεδάκι,θα τρώγανε τις νοστιμιές που αναφέρθηκαν προηγουμένως και χαλαρά συζητώντας,γελώντας και διαφωνόντας θα τους έβρισκε η νύχτα.Απλά πράγματα,συνηθισμένα από εκείνα που σε κάνουνε να νοιώθεις μια γλύκα μέσα σου και να νομίζεις πως από ένα τέτοιο υλικό μπορεί να είναι φτιαγμένη η ευτυχία.Έξω έπεφτε μια ήσυχη φθινοπωριάτικη βροχή.Η Μυρτώ λάτρευε την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος καθώς και τις σταγόνες του νερού  που της βρέχανε τα μαλλιά  και το πρόσωπο.Έριξε μια ματιά στο ρολόι και ξαναχαμογέλασε,ευτυχισμένα αυτήν την φορά.Είχε χρόνο για έναν περίπατο.Φόρεσε το κίτρινο αδιάβροχο και τα κόκκινα μποτάκια της και βγήκε στον δρόμο.Η αίσθηση που της χάριζε αυτού του είδους η επαφή της με την φύση,έμοιαζε με την ίδια που ένοιωθε  κάθε φορά που βουτούσε το καλοκαίρι στην θάλασσα.Νόμιζε πως ξεπλένεται από όλες τις «σκόνες» που της φόρτωνε  η καθημερινότητα και σαν να έμπαινε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, εξαγνιζότανε θαρρείς από όλα τα αρνητικά συναισθήματα που ήτανε συσσωρεμένα μέσα της.Πήρε την συνηθισμένη διαδρομή που την οδηγούσε έξω από την πόλη….
Την νεράιδα την είδε την ώρα που έφτασε στην γέφυρα.Ήτανε  μια όμορφη ψηλή κοπέλα με κυματιστά μακριά μαλλιά.Την κοίταζε μέσα στα μάτια και χαμογελούσε αινιγματικά.Η Μυρτώ δεν πρόλαβε να αναρρωτηθεί .Την ίδια στιγμή,η δύναμη που είχε ο κεραυνός που έπεσε χτυπώντας την λεύκα πέρα από το ποτάμι,την πέταξε κάτω από την γέφυρα στην μαλακή λασπωμένη όχθη και την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της.


*************************

Όταν συνήλθε,οκτώ ώρες αργότερα σε μια αίθουσα νοσοκομείου,οι δικοί της δοκιμάσανε μια δυσάρεστη έκπληξη: Η Μυρτώ δεν ήξερε να μιλήσει  άλλη γλώσα εκτός από αγγλικά.Κανείς από τους γιατρούς δεν ήτανε σε θέση να εξηγήσει το παράδοξο.Ξετρελλαμένοι οι γονείς της σκεφτήκανε να αρχίσουν να παίρνουν εντατικά μαθήματα για να μπορέσουνε να συννενοηθούνε.Ευτυχώς το περίεργο αυτό γεγονός,δεν κράτησε πολύ.Την δέκατη πέμπτη ημέρα, ξύπνησε το πρωί, και κοιτάζοντας με ένα πικρό βλέμμα την στενή της φίλη που στηριζότανε στο κάγκελο του παραθύρου, είπε σε άπταιστα ελληνικά: «Μου μυρίζει μηλόπιτα!»